επαμοιβαδίς

ἐπαμοιβαδίς και ἐπαμοιβαδόν (Α)

επίρρ.

1. αμοιβαία («ὧς ἄρα πυκνοὶ ἀλλήλοισιν ἔφυν ἐπαμοιβαδίς», Ομ. Οδ.)

2. εναλλάξ.

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + αμοιβ-αδίς (< αμείβω «ανταλλάσσω») τ. που εμφανίζει την ετεροιωμένη βαθμίδα τής ρίζας αμειβ-].